Jak prawidłowo przeprowadzać ściółkowanie?

Ściółkowanie to zabieg pielęgnacyjny o niebagatelnym znaczeniu dla struktury gleby. Polega na przykrywaniu wierzchniej warstwy ziemi wokół roślin ogrodowych odpowiednim materiałem (organicznym lub nieorganicznym) i wiąże się z wieloma korzyściami. Przede wszystkim chroni podłoże przed rozmywaniem podczas podlewania czy deszczu, ogranicza nadmierne wyparowywanie wody z gleby oraz wypłukiwanie z niej składników pokarmowych. Ponadto pomaga utrzymać stałą temperaturę, minimalizuje rozwój chwastów i stymuluje mikroorganizmy wzbogacające ziemię.

Ściółkowanie – czym i w jaki sposób?

Ograniczanie rozmnażania roślin takich jak np. perz to bardzo ważna rola ściółkowania. Młode krzewy oraz drzewa są niezwykle wrażliwe na zachwaszczenie. Chwasty porastające obszar wokół pnia pobierają z gleby dużo azotu, ale też wody. Zubażają ją, przez co rośliny sadownicze mają gorsze warunki rozwoju – rosną wolniej i później owocują, dając mizerne zbiory. Dzięki ściółkowaniu działkowcy zapewniają im szanse na szybki wzrost oraz dostęp do wszelkich potrzebnych składników odżywczych.

Jako ściółkę można wykorzystać różne elementy, od dostępnej w sklepach ogrodniczych czarnej włókniny czy folii polietylenowej, przez korę i trociny, po obornik, często spotykany w gospodarstwach wiejskich. W tym celu doskonale sprawdzi się także torf, który można kupić w sklepie ogrodniczym.

Bez względu na rodzaj materiału zastosowanego na powierzchnię gleby, najlepiej rozmieścić go wokół drzew okręgiem lub wzdłuż rzędu pasem. Zarówno średnica okręgu, jak i szerokość pasa powinna wynosić ok. 1 m, a grubość wyłożonej warstwy – od 10 do 15 cm. Takie zabezpieczenie znakomicie blokuje wyrastanie chwastów przez okres 1-2 lat. Po tym czasie należy dołożyć kolejną, świeżą warstwę ściółki. Pojawiające się sporadyczne chwasty można eliminować jednokrotnym opryskiem środkiem chwastobójczym (herbicydem) albo ręcznym wyrywaniem. Przy czym najlepiej stosować te środki, jeżeli nie uprawia się roślin współrzędnych.

Kiedy przeprowadzić ściółkowanie?

Jeśli stosujemy ściółkę organicznego pochodzenia (m.in. trociny, kora, słoma), musi być wyłożona na wiosnę, aby do jesieni zdążyła przekształcić się w próchnicę. Rozmieszczona wokół drzew na zimę, może posłużyć gryzoniom jako miejsce gnieżdżenia, co w konsekwencji grozi uszkodzeniem korzeni oraz pni. Należy pamiętać, aby przed rozłożeniem ściółki z kory lub trocin rozsypać nawóz azotowy, zwiększając jego dawkę o 50% w stosunku do zalecanej. Tego rodzaju ściółka w początkowym etapie pochłania dużo azotu z gleby. Folię i włókninę można po rozłożeniu przysypać ziemią lub przybić szpilkami z ocynkowanego drutu. Zakończone haczykami, skutecznie przymocują materiał.